Pankracy pisze:Zastanawia mnie skąd to się wzięło i jak to się ma do " Jestem który jestem"
Wymowa imienia Bożego nie jest znana, w zależności jakie wstawisz samogłoski to takie otrzymasz znaczenie.
Jeżeli wstawisz "e-o-a" to otrzymasz JeHoWaH, wówczas będzie znaczyło ono "On będzie, On jest, On był", czyli Wieczny. Natomiast "JaHWeH" reprezentuje formę przyczynową w gramatyce hebrajskiej i będzie wówczas oznaczało "powodujący istnienie", czyli Stwórca.
Dziś jednak wymowa Bożego imienia nie jest znana, więc nie wiadomo, która wersja jest poprawna. Imię Boże nie było wypowiadane przez Izraelitów. Posługiwano się innym formami jak choćby El Szaddaj, czyli Bóg wszechmogący lub Haszem. Natomiast imię Boże JHWH (czy jakkolwiek je transliterujemy z języka hebrajskiego) było wypowiadane tylko raz w roku przez najwyższego kapłana, który wchodził do świątyni. Więc lud słyszał wymowę tego imienia właśnie wtedy. Jednak znaczenie imienia zatarło się po zburzeniu świątyni, kiedy kapłani przestali pełnić służbę, a zatem imię to nie było wypowiadane i po kilku pokoleniach zapomniano o wymowie, a przynajmniej takimi dysponuje informacjami pisząc teraz z głowy. Była jeszcze kwestia związana z linią kapłańską, bo choć imienia nie wypowiadano w świątyni to wymowa mogła być zachowywana wśród samych kapłanów ale znowu był problem z uprowadzeniem do niewoli. Suma summarum poprawna wymowa została zapomniana.
W Biblii Gdańskiej Wj. 3:14-15 czytamy tak:
"Tedy rzekł Bóg do Mojżesza: Będę który Będę. I rzekł: Tak powiesz synom Izraelskim: Będę posłał mię do was. I mówił jeszcze Bóg do Mojżesza: Tak rzeczesz do synów Izraelskich: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahamów, Bóg Izaaków, i Bóg Jakóbów posłał mię do was; toć imię moje na wieki, i to pamiętne moje od narodu do narodu;
Co jest tutaj ciekawe to to, że Bóg przedstawia się tutaj jako JHWH (Będę który Będę - w staropolszczyźnie używało się formy Jehowa, dziś to się zmieniło) jednak to imię "Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba" miało być (i jest) imieniem, które miało być zapamiętane na wieki. Tego generalnie bym się trzymał jeżeli już, natomiast tym imieniem jakie powinno przykuwać uwagę uczniów jest przede wszystkim Jezus, czyli hebrajskie Jeszua, będące skróconą wersją imienia Jehoszua, czyli "JHWH jest zbawieniem". Więc wypowiadając imię Jezus wymawiamy imię, w którego członie zawarte jest imię JHWH i generalnie nie ma potrzeby wiedzieć jakie samogłoski powinny być w imieniu JHWH. A jeżeli chcemy odwołać się do imienia danego Izraelowi to tym imieniem, które miało być wieczne jest "Bóg Abrahama (...)", notabene również naszego ojca według wiary.