- "Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym." (Dz 8:37 BW)
- "Odpowiedział Filip: Można, jeśli wierzysz z całego serca. Odparł mu: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym." (Dz 8:37 BT)
- "I rzekł Filip: Jeźliż wierzysz z całego serca, wolnoć. A on odpowiedziawszy, rzekł: Wierzę, iż Jezus Chrystus jest Syn Boży." (Dz 8:37 BG)
Znalazłem na ten temat coś, co mnie zainteresowało:
Przykład niekonsekwencji w krytyce tekstu Nowego Testamentu
Werset z Dziejów Apostolskich 8:37 "Filip zaś powiedział mu: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając, rzekł: Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym." (Biblia Warszawska) został odrzucony w większości współczesnych tłumaczeń (np. Biblii Tysiąclecia i Biblii Ekumenicznej) z powodu nie występowania tego wersetu w najstarszych manuskryptach (Kodeksie aleksandryjskim i synajskim). Według rozumowania współczesnych krytyków tekstu - "najstarsze manuskrypty posiadają najmniej błędów". Logika ta wydaje się słuszna, gdyż w IV wiecznym najstasrzym znanym manuskypcie, nazywanym Kodeksem synajskim tego wersetu nie ma. Jednakże wcześni ojcowie kościoła, w tym: Ireneusz z Lyonu (II wiek), Cyprian (III wiek) i Poncjusz z Kartaginy (III wiek) w swoich pismach powoływali się na ten werset (fragment ten występuje w Tekście Większościowym i Tekście zachodnim). Powstaje więc pytanie: dlaczego mamy uznawać autorytet manuskryptu, tylko na podstawie jego daty powstania, skoro wcześniejsze świadectwa historyczne wskazują, że musiały istnieć starsze manuskrypty posiadające inną wersję?
Należy także zwrócić uwagę na fakt, że werset ten jest bardzo niewygodny dla wielu środowisk religijnych, gdyż wskazuje na osobistą wiarę potrzebną do chrztu (jej brak według werstu 36 i pytania "Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony?", jest ewidentnym wskazaniem możliwej przeszkody, aby ktoś został ochrzczony).
Źródło: LINK.
Szczególnie ciekawa jest obecność tego wersetu w pismach Irenerusza z Lyonu, Cypriana oraz Poncjusza z Kartaginy. Poza tym - nawet, jeżeli werset nie byłby częścią Pisma Świętego, to czy nie byłby istotnym, wczesnym świadectwem historycznym na temat praktyki chrztu w pierwotnym Kościele?