Dary Ducha Św

Forum pod specjalnym nazdorem moderatorskim - odpowiedzi moderowane.
adek1003
Posty: 36
Rejestracja: 11 gru 2010, 22:43
wyznanie: nie chce podawać
Gender: None specified
Kontaktowanie:

Dary Ducha Św

Postautor: adek1003 » 11 sty 2015, 20:47

Świadectwo Nowego Testamentu
W Nowym Testamencie widać zanik znaków i cudów jeszcze w okresie apostolskim.
Zanik daru uzdrawiania
 Na początku działalności apostoła Pawła przez jego ręce działy się wielkie cuda...
Dzieje. 19:11-12
11 A Bóg dokonywał niezwykłych cudów przez ręce Pawła;
12 Tak że nawet chustki albo przepaski z jego ciała kładziono na chorych (ασθενουντας asthenountas -chory) a choroby ich opuszczały i wychodziły z nich złe duchy.
 ...w roku 55 a.d. nikt nie uzdrowił Pawła...
55 a.d. Galacjan 4:13
13 Wiecie przecież, że pierwszy raz głosiłem wam ewangelię w słabości ciała. (ασθενειαν astheneian- choroba)
 ...w roku 62 a.d. Paweł nie uzdrowił Epafrodyta, który mu posługiwał...
62 a.d. Filipian 2:25-27
25 Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta, mego brata, współpracownika i współbojownika, a waszego wysłannika i sługę w moich potrzebach;
26 Ponieważ tęsknił za wami wszystkimi i bardzo się smucił, gdyż słyszeliście, że zachorował.(ησθενησεν ēsthenēsen - choroba).
27 Rzeczywiście bowiem chorował tak, że był bliski śmierci. Lecz Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie doznawał smutku za smutkiem.
 ...w roku 63 a.d. Paweł zamiast wysłać chustki lub przepaski do chorego Tymoteusza, zaleca mu picie wina...
63 a.d. 1 Tymoteusza 5:23
23 Samej wody już nie pij, ale używaj trochę wina ze względu na twój żołądek i częste niedomagania. (ασθενειας astheneias - choroba)
 ...by wreszcie w roku 65 a.d. pozostawić w Milecie chorego Trofima.
65 a.d. 2 Tym. 4:20
20 Erast pozostał w Koryncie, a Trofima zostawiłem chorego w Milecie. (ασθενουντα asthenounta - choroba).
Zanik daru mówienia obcymi językami
 Pierwsza wzmianka o darze mówienia obcymi językami datowana jest na około 10 dni po wniebowstąpieniu Jezusa.
Dzieje 2:4
4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
 Druga wzmianka o darze 14 lat po zmartwychwstaniu Jezusa (przed śmiercią Jakuba w roku 44 a.d.).
Dzieje 10:46
46 Słyszeli ich bowiem mówiących językami i wielbiących Boga. Wtedy Piotr się odezwał:
 Trzecia wzmianka o darze w roku 50 a.d.
Dzieje 19:6
6 A kiedy Paweł położył na nich ręce, zstąpił na nich Duch Święty i mówili językami, i prorokowali.
Jedyną księgą wspominającą o darze mówienia obcymi językami i nie będącą jednocześnie księgą Dziejów apostolskich (ewangelia Marka 16:17 wymienia go jako jeden z darów, jakie we wczesnym kościele udzieliali apostołowie przez nałożenie rąk) to 1 list do Koryntian napisany w roku 55 a.d. a w nim odpowiednio rozdziały 12, 13 i 14. Jest to czwarty w kolejności list Pawła. Później napisał on 9 innych listów do 6 różnych zborów nigdy wiecej nie wspominając w nich o cudownym darze.
1 Tesaloniczan 50-51 a.d.
2 Tesaloniczan 50-51 a.d.
Do Galacjan 55 a.d.
1 Koryntian 56 a.d. (należy dodać, że 1 list do Koryntian ma wyraźny charakter korygujący źle używane dary)
2 Koryntian 56 a.d.
Do Rzymian 57 a.d.
Do Filemona 61-62 a.d.
Do Kolosan 61-62 a.d.
Do Efezjan 61-62 a.d.
Do Filipian 62 a.d.
1 Tymoteusza 63-64 a.d.
Do Tytusa 63-64 a.d.
2 Tymoteusza 65 a.d.
.
.
Zanik daru prorokowania
 Ostatnie Boże objawienia wypowiedziane były przez Jezusa i tych, których on wyznaczył
Hebr. 1:1-2 70 a.d.
1 Bóg, który wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś do ojców przez proroków;
2 W tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez swego Syna, którego ustanowił dziedzicem wszystkiego, przez którego też stworzył światy;
 Autor listu do Hebrajczyków dokonuje podziału na trzy generacje
Hebr. 2:1-3
2 Bo jeśli słowo wypowiedziane przez aniołów było niewzruszone, a wszelkie wykroczenie i nieposłuszeństwo otrzymało sprawiedliwą odpłatę;
3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli?
Pierwsza generacja to proroctwa Jezusa: “ które było głoszone na początku przez Pana”
Druga generacja to proroctwa apostołów i uczniów: “potwierdzone ... przez tych, którzy go słyszeli”
Trzecia generacja to my, reszta kościoła odbiorcy proroctw: “... a potwierdzone nam...”
.
.
Świadectwo kościoła
Przed reformacją
 IV w. Jan Chryzostom:
”Całe to miejsce (1 Kor. 12 i dary tam przedstawione) jest bardzo niejasne, ale przyczyną niejasności jest nasza nieznajomość darów o których tenże list mówi spowodowana ich zanikiem.”
 V w. Augustyn:
“we wcześniejszych czasach Duch Święty zstępował na tych, którzy uwierzyli i ci mówili obcymi językami tak jak im Duch poddawał. Ta rzecz stanowiła znak, ale już przeminęła”
.
Reformacja
 XV-XVI w. Marcin Luter:
“To widoczne wylanie Ducha Świętego było niezbędne do założenia wczesnego kościoła, do tego samego celu potrzebne były cuda towarzyszące darom Ducha Świętego. Lecz kiedy kościół został ustanowiony i potwierdzony przez cuda, widoczna obezcność Ducha Świętego została wstrzymana.”
 XVI w. Jan Kalwin:
“Dar uzdrawiania, tak jak reszta cudów które Pan w swojej woli dał nam na pewien czas, zniknął całkowicie aby uczynić głoszenie ewangelii rzeczą cudowną na wieki.”
 XVIII w. Jonathan Edwards:
”Nadzwyczajne dary zostały nadane w celu założenia kościoła, służyły jego ugruntowaniu na świecie, ale ponieważ kanon Pisma Świętego został zakończony, a kościół chrześcijański w pełni ugruntowany i ustanowiony, te nadzwyczajne dary ustały”
 XIX w. Charles Haden Spurgeon:
”Te wcześniejsze cudowne dary od nas odeszły.”
 XIX – XX w. Benjamin Breckinridge Warfield:
„Dary te były potrzebne do uwierzytelniania apostołów. Stanowiły one część uwiarygadaniającą apostołów jako autorytatywnych przedstawicieli Boga i ich pracę której celem było założenie kościoła. Zatem funkcja tych darów ograniczała się wyraźnie do czasów kościoła apostolskiego i dary te musiały odejść wraz z nimi. Nie można oczekiwać aby cudowne dary, będące znakiem potwierdzającym objawienie boże miały swoje miejsce i dzisiaj w kościele, a to dlatego, że objawienie zostało zakończone.”
.
.
Rozproszone pogłoski o poapostolskich ”znakach i cudach”
 Późny II w. - Montanizm
”I on (Montaniusz) wyszedł z siebie, i stał się nagle jakby wściekły, jakby w ekstazie. Zaczął bredzić i bełkotać(!), wypowiadać dziwne rzeczy prorokując w sposób sprzeczny z tym, jaki był przyjęty w kościele od samego początku.”
Prorocy montanizmu nie mówili jako posłańcy Boga ale byli opisywani jako ”opętani przez Boga, czemu nie mogli się oprzeć.”
Zostali uznani za fałszywych proroków ponieważ zachowywali się nieracjonalnie i nie mieli kontroli nad zmysłami(!)
http://en.wikipedia.org/wiki/Montanism
 Późny XVII w. – Seven all prophets
Polityczna grupa nie związana z kościołem.
 XVIII w. - Jansenists
Ci ludzie negowali usprawiedliwienie przez wiarę. Mimo wszystko mówili ”językami”. Jeśli człowiek odrzuca usprawiedliwienie z wiary, nie jest chrześcijaninem a jednak może mówić ”językami”?
 XVIII w.– Shakers
Ich przywódczynią była Matka Anne Leigh, uważała się za żeński odpowiednik Jezusa Chrystusa. Członkowie sekty mówili ”językami” i wyznawali całkowitą abstynencję seksualną.
 XIX w. Edward Irving
Szkocki duchowny, wizjoner i mistyk uważany za prekursora ruchów charyzmatycznych. Założyciel irwingianizmu, ruchu religijnego, który wyodrębnił się w XIX wieku z Kościoła Szkocji.
Nie istnieje żadne teologiczne wytłumaczenie powrotu pewnych darów, które przez większą część historii kościoła nie były w nim obecne.


Wróć do „Bezpieczny Kącik”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości